Da Wikipedia, l'enciclopedia libera
Il İstiklâl Marşı (lett. "Marcia di indipendenza") è l'inno nazionale turco ufficialmente adottato il 12 marzo 1921, due anni prima della fondazione della moderna Repubblica turca il 29 ottobre 1923. Originariamente concepito come saga musicale con valenze motivazionali per le truppe impegnate nei combattimenti della guerra d'indipendenza, divenne ben presto un'antifona eroica per la Repubblica che sarebbe stata stabilita una volta conseguita la vittoria.
Per la scelta del componimento originale più adatto a divenire inno nazionale, venne indetta una competizione su scala nazionale alla quale concorse un totale di 724 poemi. Tra tutti la Grande Assemblea Nazionale turca decise di adottare all'unanimità una lirica in dieci strofe scritta dal celebre poeta Mehmet Akif Ersoy(1873-1936).
Ventiquattro compositori parteciparono ad una seconda competizione per la selezione del componimento musicale più idoneo come accompagnamento al testo poetico. Il Consiglio, che si poté riunire solo nel 1924 a guerra conclusa, adottò la musica composta da Ali Rıfat Çağatay(1867-1935). Le parole dell'Inno nazionale furono accompagnate da tale musica fino al 1930. Da quell'anno infatti, si decise di sostituire la base musicale con un arrangiamento sinfonico composto dall'allora direttore dell'Orchestra Sinfonica Presidenziale Osman Zeki Üngör(1880-1958), il quale per l'armonizzazione del brano ricorse alla collaborazione di Edgar Manas (1875-1964). Da notare inoltre che delle dieci strofe che compongono l'inno solo le prime due sono cantate.
Il componimento è stato adottato come inno nazionale anche dalla Repubblica Turca di Cipro Nord.- Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
- Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
- O benim milletimin yıldızıdır parlayacak;
- O benimdir, o benim milletimindir ancak.
- Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal!
- Kahraman ırkıma bir gül! ne bu şiddet bu celal?
- Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal,
- Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!
- Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
- Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım;
- Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım;
- Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
- Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
- Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
- Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.
- "Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar?
- Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!
- Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
- Doğacaktır sana vaadettiği günler Hakk'ın;
- Kimbilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
- Bastığın yerleri "toprak" diyerek geçme, tanı!
- Düşün, altında binlerce kefensiz yatanı.
- Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
- Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
- Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
- Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
- Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
- Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
- Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli;
- Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
- Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
- Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli
- O zaman vecd ile bin secde eder varsa taşım;
- Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
- Fışkırır ruh-i mücerret gibi yerden na'aşım;
- O zaman yükselerek arşa değer belki başım!
- Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal;
- Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal!
- Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
- Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
- Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklal!
